lately aku semakin rapat dgn DH...terutamanya sejak kami berdua ditugaskan keluar daerah minggu lepas...kami berdua mcm baru lepas dari kurungan...kami habiskan malam kami didaerah itu dgn ke mana saja tanpa arah hanya mengikut rentak hati....yg nyata kami tidak melakukan sesuatu yg salah sbb kami menyedari status diri masing2..terutamanya DH...sebagai seorang isteri tatasusila itu ttp dijaga....
mmg jelas kelihatan DH sgt bebas...sehari sblom itu saya lihat DH menangis..mungkin dek kerana tak tertanggung lagi tekanan yg dihadapi...saya dpt memahami apa yg DH lalui walaupun sebahagiannya sajer yg DH luahkan...secara tidak langsungnya sebagai pembantu peribadi DH saya juga jd teman DH meluahkan apa yg membeku dihati...sepanjang didaerah itu berkali2 juga airmata DH bergenanggan...
banyak perkara yg peribadi DH kongsikan bersama saya....ntah mcmana dgn sendirinya dlm hati saya berjanji akan cuba membantu DH semampu saya...demi DH juga saya cuba utk meneruskan perkhidmatan saya di sini...saya kuat utk terus disini kerna DH...
asalnya saya tak tahu apa rancangan DK membawa saya ke sini...tp sejak di sini bebagai perkara terjadi dan sedikit demi sedikit segalanya semakin jelas dimata...apa yg DK ckpkan pada saya sejak hari pertama kami bertemu sudah semakin saya kuburkan...tambahan sejak saya disini saya semakin jelas yg perhatian DK pada saya semakin kurang...jadi lebih baik saya hanya menumpukan sepenuh perhatian saya pada kerja...
minggu ni dpt bnyk berita gembira...kakngah dpt 4A 1B dlm UPSR, kesabaran saya dpt saya rasa kenikmatannya...cuma saya masih tidak dpt berckp dgn satu2nya buah hati saya...mungkin sbb papa marah saya taknak jumpa dai 3 minggu lepas...akibatnya saya tak dpt berckp dgn taufek dan papa taknak layan panggilan saya...biarlah...saya bagi ruang pada papa...saya juga punya hati dan perasaan..biarlah waktu menentukan segalanya...saya sedar risiko yg saya akan hadapi bila cuba menjauhkan diri dr papa...tp saya juga punya pendirian diri....
mmg jelas kelihatan DH sgt bebas...sehari sblom itu saya lihat DH menangis..mungkin dek kerana tak tertanggung lagi tekanan yg dihadapi...saya dpt memahami apa yg DH lalui walaupun sebahagiannya sajer yg DH luahkan...secara tidak langsungnya sebagai pembantu peribadi DH saya juga jd teman DH meluahkan apa yg membeku dihati...sepanjang didaerah itu berkali2 juga airmata DH bergenanggan...
banyak perkara yg peribadi DH kongsikan bersama saya....ntah mcmana dgn sendirinya dlm hati saya berjanji akan cuba membantu DH semampu saya...demi DH juga saya cuba utk meneruskan perkhidmatan saya di sini...saya kuat utk terus disini kerna DH...
asalnya saya tak tahu apa rancangan DK membawa saya ke sini...tp sejak di sini bebagai perkara terjadi dan sedikit demi sedikit segalanya semakin jelas dimata...apa yg DK ckpkan pada saya sejak hari pertama kami bertemu sudah semakin saya kuburkan...tambahan sejak saya disini saya semakin jelas yg perhatian DK pada saya semakin kurang...jadi lebih baik saya hanya menumpukan sepenuh perhatian saya pada kerja...
minggu ni dpt bnyk berita gembira...kakngah dpt 4A 1B dlm UPSR, kesabaran saya dpt saya rasa kenikmatannya...cuma saya masih tidak dpt berckp dgn satu2nya buah hati saya...mungkin sbb papa marah saya taknak jumpa dai 3 minggu lepas...akibatnya saya tak dpt berckp dgn taufek dan papa taknak layan panggilan saya...biarlah...saya bagi ruang pada papa...saya juga punya hati dan perasaan..biarlah waktu menentukan segalanya...saya sedar risiko yg saya akan hadapi bila cuba menjauhkan diri dr papa...tp saya juga punya pendirian diri....
No comments:
Post a Comment