semalam kepala saya buat hal lagi...puas saya tahan sbb tak mahu membimbangkan mak...tp kesakitan itu langsung tak membantu saya...semua jenis ubat yg ada saya telan...tp kesakitan itu hilang sekejap cuma...ia menyerang semakin hebat...akhirnya saya terpaksa juga menzahirkan kesakitan yg saya selindung...
mak mmg jarang masuk ke bilik saya...tp smlm mak naik ke katil saya kerana ingin membantu mengurangkan kesakitan yg saya derita...mak sapu minyak sambil mengurut2 kepala saya...dgn penuh kebimbangan mak terus mengurut belakang dan kepala saya...mengalir airmata saya bukan saja kerana menahan kesakitan juga kerana hiba melihat mak dalam kebimbangan...mak mmg cukup bimbang melihat saya sakit...mak minta saya pulang ke kampung cuba ubat secara tradisional...sbb mak kata saya dah makan berbagai ubat jd perlu cuba cara yg lain pulak...sebenarnya saya tahu apa yg mak bimbangkan...
saya tidak sedikit pun terniat utk menimbulkan ke bimbangan dihati mak...tp kesakitan smlm mmg tak dapat saya tahankan...pagi ini mak mintak nak urut kepala saya lagi...tp saya kata dah tak sakit, sebenarnya saya masih cuba tahan...tanpa makan aper2 saya terus telan ubat2 saya...maafkan saya mak kerana buat mak bimbangkan keadaan saya...saya tahu mak bimbang kerana saya di sini keseorangan...saya akan cuba bertahan selagi saya mampu...seandainya tidak terdaya lagi...saya pasrah apa sajer....
mak mmg jarang masuk ke bilik saya...tp smlm mak naik ke katil saya kerana ingin membantu mengurangkan kesakitan yg saya derita...mak sapu minyak sambil mengurut2 kepala saya...dgn penuh kebimbangan mak terus mengurut belakang dan kepala saya...mengalir airmata saya bukan saja kerana menahan kesakitan juga kerana hiba melihat mak dalam kebimbangan...mak mmg cukup bimbang melihat saya sakit...mak minta saya pulang ke kampung cuba ubat secara tradisional...sbb mak kata saya dah makan berbagai ubat jd perlu cuba cara yg lain pulak...sebenarnya saya tahu apa yg mak bimbangkan...
saya tidak sedikit pun terniat utk menimbulkan ke bimbangan dihati mak...tp kesakitan smlm mmg tak dapat saya tahankan...pagi ini mak mintak nak urut kepala saya lagi...tp saya kata dah tak sakit, sebenarnya saya masih cuba tahan...tanpa makan aper2 saya terus telan ubat2 saya...maafkan saya mak kerana buat mak bimbangkan keadaan saya...saya tahu mak bimbang kerana saya di sini keseorangan...saya akan cuba bertahan selagi saya mampu...seandainya tidak terdaya lagi...saya pasrah apa sajer....
No comments:
Post a Comment